De afgelopen 20 jaar heb ik elke dag mijn droom kunnen waarmaken. Ik heb de eer gehad om voor de beste fans ter wereld te spelen in het Bruins-uniform en mijn land te vertegenwoordigen op het hoogste internationale niveau. Ik heb de game alles gegeven wat ik fysiek en emotioneel heb, en de game heeft me meer teruggegeven dan ik me ooit had kunnen voorstellen.
Het is met een vol hart en veel dankbaarheid dat ik vandaag mijn pensionering als professionele hockeyspeler aankondig.
Hoe moeilijk het ook is om te schrijven, ik schrijf het ook, wetende hoe gezegend en gelukkig ik me voel dat ik de carrière heb gehad die ik heb gehad, en dat ik de kans heb om het spel waar ik van hou op mijn voorwaarden te verlaten. Het was geen beslissing waar ik lichtvaardig toe kwam. Maar nadat ik naar mijn lichaam heb geluisterd en met mijn familie heb gesproken, weet ik in mijn hart dat dit het juiste moment is om afstand te nemen van het spelen van het spel waar ik van hou.
Ik weet ook dat dit allemaal niet alleen mogelijk was, en ik wil deze gelegenheid nederig aangrijpen om enkele mensen te bedanken die me hebben geholpen mijn doelen te bereiken en die mijn carrière zo speciaal hebben gemaakt.
Van mijn kleine hockeydagen in Quebec City tot de major junior in Acadie-Bathurst waren er zoveel coaches, teamgenoten en ouders die me hielpen verliefd te worden op hockey. Bedankt voor het leggen van de basis voor wat een levenslange passie werd.
In 2003 hebben de Bruins mij opgeroepen en vanaf het moment dat ik mijn tochttrui aantrok, geloofde iedereen in de organisatie in mij. Ik wil de familie Jacobs, teamleiding, coaches, trainers, ondersteunend personeel, teamartsen en -psychologen, scouts en TD Garden-personeel bedanken. De inzet van deze groep mensen en de constante steun op en naast het ijs maakten het dragen van de Black and Gold zo bijzonderelke dag.
Een van de beste aspecten van het aantrekken van de spaak-B-trui is de ongelooflijke geschiedenis van de franchise. De spelers die voor mij kwamen, verwelkomden me altijd met open armen en waren er altijd met aanmoediging, om te luisteren en me te helpen de traditie en verantwoordelijkheden beter te begrijpen die horen bij het spelen voor de Bruins.
Hoewel het niet altijd gemakkelijk was, heb ik altijd mijn best gedaan om te begrijpen dat een deel van het zijn van een professionele hockeyspeler mijn verantwoordelijkheid omvatte tegenover de media die hielpen ons verhaal aan de fans te vertellen. Ik vond het leuk om sommigen van jullie in de loop der jaren persoonlijk te leren kennen en ik waardeerde het altijd om eerlijk te worden behandeld en de taak die de media vervulden om het verhaal van ons team te vertellen.
De afgelopen 20 jaar heb ik de eer gehad om met zoveel geweldige teamgenoten het ijs op te gaan. Ik heb geprobeerd iets van jullie allemaal te leren en ik heb altijd geprobeerd de beste teamgenoot te zijn die ik kon zijn. Ik zal nooit je vertrouwen, de lach, de eindeloze herinneringen, de ups en downs en uiteindelijk de langdurige vriendschappen vergeten. Ik zal voor altijd dankbaar zijn dat ik deel uitmaak van zo'n uitzonderlijke groep mannen, en ik zal de trots van het winnen in 2011 voor altijd bij me dragen.
De geweldige mensen van New England verwelkomden een jonge Frans-Canadese die geen goed Engels sprak en je behandelde me als een van de jouwen. Ik kan me niet voorstellen dat ik een betere gemeenschap of meer gepassioneerde fans vertegenwoordig dan de Boston Bruins. Je passie, je toewijding en je vriendelijkheid jegens mij en mijn familie zullen nooit worden vergeten. Weet alsjeblieft dat elke keer dat ik het ijs pakte, ik probeerde op de juiste manier voor je te strijden, en buiten het ijs deed ik mijn best om terug te geven aan de gemeenschap die me steunde. De connecties en vrienden die mijn familie en ik hier hebben gemaakt, zijn niet te kwantificeren. Boston is en blijft een speciale plek voor mij en mijn familie.
Er is maar één andere trui die ik ooit heb willen dragen, en dat is de Canadese trui. Mijn land vertegenwoordigen op het hoogste niveau - vooral het winnen van goud in Vancouver en Sochi zijn ook enkele van mijn meest trotse momenten. Ik wil iedereen bedanken die heeft geholpen om deze ervaringen mogelijk te maken.
Navigeren door het leven als professionele atleet is niet eenvoudig, en mijn twee zaakwaarnemers, Kent Hughes en Phil Lecavalier, hebben me geholpen mijn weg te vinden. Jouw begeleiding door de ups en downs van mijn carrière hielp afleiding en onzekerheid weg te nemen, zodat ik me kon concentreren op het zijn van de beste speler die ik kon zijn. Ik heb ook een geweldig team van professionals gehad in Boston en Quebec die een grote rol hebben gespeeld in zowel mijn fysieke als mentale gezondheid, waardoor ik mijn maximale potentieel kan bereiken.
Sinds de eerste dag staan mijn vrienden en uitgebreide familie in Quebec aan mijn zijde. Jullie weten wie jullie zijn. Ik blijf zo dankbaar voor uw voortdurende steun.
Aan mijn moeder, Sylvie en mijn vader, Gerard. Het begon allemaal met jullie beiden, en jullie niet-aflatende liefde. Ik had me geen betere ouders kunnen wensen. Wat ik heb bereikt en wie ik ben geworden, is dankzij jou. De offers die jullie beiden hebben gebracht voor mijn doelen worden meer gewaardeerd dan ik ooit kan zeggen. Jullie hebben altijd in mij en mijn dromen geloofd, zelfs als niemand anders dat deed. Je hebt altijd de juiste manier gevonden om me te helpen bij deze reis met eindeloze steun.
Aan mijn broer Guillaume. Het is moeilijk om woorden te vinden om onze band uit te leggen. Je bent de grootste invloed in mijn leven geweest en het beste rolmodel waar een klein broertje op kan hopen. Mijn droom begon met het spelen van straathockey met jullie als jonge jongens en jullie waren bij elke stap mijn grootste fan. Ik ben eeuwig dankbaar voor al jullie adviezen, bemoedigende woorden en dat jullie altijd tijd hebben om gewoon naar mij te luisteren.
Aan mijn vrouw Stephanie. Steph, je bent mijn rots. Je zette je carrière aan de kant en stelde me in staat om mijn passie na te streven. Dankbaar is een understatement voor mijn waardering voor je offers. Je ziet altijd het positieve in elke situatie en je onvoorwaardelijke liefde betekent alles voor mij. Het belangrijkste is dat je me altijd ziet als een echtgenoot en een vader vóór een hockeyspeler. De kinderen en ik hebben zoveel geluk met jou. Ik houd van je.
Aan mijn geweldige kinderen Zack, Victoria, Noah en Felix. Papa houdt zoveel van je. Terwijl ik de bladzijde van dit hoofdstuk van mijn leven omsla, hoop ik dat je door mijn ervaringen beseft dat alles in je leven mogelijk is. Geloof in je dromen en volg de stem in je. Werk eindeloos voor wat het ook is dat je ogen laat sprankelen, en als de tijden moeilijk zijn, sta dan weer op en blijf pushen. Ik ben het beste voorbeeld dat alles mogelijk is en dat er geweldige dingen gebeuren als je in jezelf gelooft en doet waar je van houdt. Papa zal altijd in je hoek zijn, waar het leven je ook brengt.
Tot slot, naar de volgende generatie hockeyspelers. Ik had een droom toen ik 12 jaar oud was, en door hard werken en doorzettingsvermogen kwamen mijn dromen meer uit dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Respecteer het spel en je collega's. Verwelkom tegenspoed en geniet gewoon van jezelf. Waar je ook naartoe gaat, het spel zal je zoveel geluk brengen.
Nu ik vandaag wegga, heb ik er geen spijt van. Ik heb alleen dankbaarheid dat ik mijn droom heb geleefd, en opwinding voor wat de toekomst biedt voor mijn familie en mij. Ik heb alles daar gelaten en ik ben nederig en vereerd dat het deze ongelooflijke stad en voor de Boston Bruins-fans vertegenwoordigde.
Hoogachtend,
Patrice Bergeron-Cleary
-----------------------------
Rond de leeftijd van 12 jaar vroeg een leraar ons om over onze dromen te schrijven. Voor mij bestond er geen twijfel: ik wilde profhockeyer worden.
Ik was waarschijnlijk een beetje naïef om te denken dat het slechts een kwestie van tijd was voordat deze droom uitkwam. In feite was de te volgen weg om dit te bereiken veel veeleisender. Ik moest veel uitdagingen overwinnen en grote offers brengen om mijn doel te bereiken. Ondanks de ontberingen groeide mijn vastberadenheid en mijn passie voor hockey alleen maar.
De afgelopen 20 jaar heb ik elke dag mijn droom kunnen waarmaken. Ik had de grote eer om het Bruins-uniform te dragen en voor de beste fans ter wereld in Boston te spelen. Voeg daarbij de immense trots Canada te hebben vertegenwoordigd in de grootste internationale competities. Ik liet alles op het ijs achter, zowel fysiek als emotioneel, en hockey gaf me meer terug dan ik had kunnen bedenken.
Het is met een bezwaard hart en enorme dankbaarheid dat ik vandaag mijn pensionering als professionele hockeyspeler aankondig.
Hoewel dit een moeilijke stap is, ben ik me volledig bewust van mijn voorrecht en geluk dat ik zo'n geweldige carrière heb gehad en dat ik kan kiezen wanneer ik stop met de sport waar ik zo van hou. Mijn beslissing is niet lichtvaardig genomen. Ik heb mijn familie geraadpleegd en zo goed naar mijn lichaam geluisterd dat ik ervan overtuigd ben dat dit het juiste moment is om te buigen.
Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om de steun te erkennen van alle mensen die mij op mijn reis hebben vergezeld en zonder wie alles wat ik heb bereikt niet mogelijk zou zijn geweest.
Van mijn begin in minor hockey in Quebec tot major junior hockey in Acadie-Bathurst, er zijn zoveel coaches, teamgenoten en ouders die mijn liefde voor hockey hebben aangewakkerd. Bedankt aan ieder van jullie voor het leggen van de basis voor wat een levenslange passie is geworden.
Sinds mijn oproep in 2003 staat iedereen in de Bruins-organisatie achter mij. Ik wil de familie Jacobs, managementteam, coaches, trainers, ondersteunend personeel, teamartsen en -psychologen, scouts en TD Garden-personeel bedanken. Hun toewijding en niet aflatende steun maken dagelijks het verschil.
Wat het dragen van het iconische Bruins-shirt zo bijzonder maakt, is de rijke historie van deze franchise. Het is een enorm voorrecht om met open armen te worden ontvangen en vergezeld te worden door geweldige spelers die mij zijn voorgegaan. Ze zijn er altijd geweest om naar me te luisteren, me aan te moedigen en me te begeleiden, zodat ik op mijn beurt kan ondernemen om de traditie die aan de basis ligt van het succes van dit team, waardig voort te zetten.
Hoewel het niet altijd gemakkelijk is geweest, heb ik mijn best gedaan om de verantwoordelijkheden op me te nemen die horen bij het zijn van een professionele hockeyspeler, vooral met leden van de media. Ik heb het genoegen gehad om een aantal van jullie persoonlijk te leren kennen door de jaren heen. Bedankt voor het eerlijk en eerlijk vertellen van ons verhaal.
In 20 jaar heb ik de eer gehad om het ijs te delen met veel geweldige teamgenoten. Weet dat ik van ieder van jullie heb geleerd en dat ik er alles aan heb gedaan om te proberen een teamgenoot te zijn waarop we kunnen rekenen.Ik zal nooit de band vergeten die ons verenigt. Wederzijds vertrouwen. Het gegiechel. successen en beproevingen. Zoveel blijvende herinneringen die levenslange vriendschappen hebben opgebouwd. Ik zal altijd dankbaar zijn dat ik deel heb uitgemaakt van zo'n uitzonderlijke groep, en ik zal voor altijd de trots koesteren dat ik in 2011 heb gewonnen.
Bedankt aan de geweldige mensen van New England die een jonge Frans-Canadese die niet zo goed Engels sprak, verwelkomden en behandelden als een van hen. Ik kan me niet voorstellen deel uit te maken van een betere gemeenschap en zulke gepassioneerde supporters te vertegenwoordigen. Uw gastvrijheid en vriendelijkheid voor mij en mijn familie zullen nooit worden vergeten. Weet dat elke keer dat ik op het ijs sprong, ik altijd probeerde het beste van mezelf te geven. Ik heb ook mijn best gedaan om betrokken te raken en terug te geven aan de gemeenschap die me zo heeft gesteund. De banden die we samen hebben gesmeed zijn van onschatbare waarde. Boston zal voor altijd een plekje hebben in mijn hart en dat van mijn dierbaren.
Er is maar één ander uniform dat ik altijd al heb willen dragen, en dat is dat van Canada. Het vertegenwoordigen van mijn land op de grootste internationale wedstrijden en het winnen van de gouden medaille in Vancouver en Sochi behoren ook tot de momenten waarop ik het meest trots ben. Bedankt aan iedereen die heeft geholpen om deze onvergetelijke ervaringen tot leven te brengen.
Het dagelijkse leven van een professionele atleet kan soms moeilijk zijn en mijn twee zaakwaarnemers, Kent Hughes en Phil Lecavalier, hielpen me soms door een complexe omgeving te navigeren. Jouw onschatbare begeleiding in alle stadia van mijn carrière heeft me in staat gesteld om afleiding en onzekerheden weg te nemen, zodat ik me kan concentreren op het zijn van de beste hockeyspeler die ik kan zijn.
Ik kon ook rekenen op doorgewinterde professionals in Boston en Quebec die een beslissende rol speelden in mijn fysieke en mentale gezondheid, waardoor ik mijn volledige potentieel kon bereiken.
Sinds de eerste dag staan mijn vrienden en uitgebreide familie in Quebec achter me. Ik ben gezegend dat ik zo goed omringd ben door jullie allemaal, ik zal je eeuwig dankbaar zijn voor je voortdurende steun.
Voor mijn moeder, Sylvie, en mijn vader, Gérard, had ik me geen betere ouders kunnen voorstellen. Jouw absolute liefde is de bron van de persoon die ik ben geworden en alles wat ik heb bereikt. Ik kan je niet genoeg bedanken voor alle offers die je hebt gebracht om mijn doelen te bereiken. Jij was de eerste en soms de enige die in mij en in mijn dromen geloofde. Je hebt me op de best mogelijke manier begeleid en ik heb altijd geweten dat ik op je kon rekenen.
Aan mijn broer Willem. Het is moeilijk om de woorden te vinden om onze band te beschrijven. Je bent de grootste invloed in mijn leven geweest en het beste rolmodel waar een klein broertje op kan hopen. Mijn droom kreeg vorm door met jou straathockey te spelen. Van kinds af aan stond je altijd aan mijn zijde om me te steunen.Ik zal je altijd dankbaar zijn voor je steun, je advies en je bemoedigende woorden.
Aan mijn vrouw Stephanie. Hoe ik je kan bedanken voor je onvoorwaardelijke liefde en alle offers die je voor mij hebt gebracht. Jij die altijd het positieve ziet in elke situatie en die, aan het begin van je twintiger jaren, niet aarzelde om je carrière opzij te zetten om mij in staat te stellen mijn passie na te streven. Voor jou ben ik, voordat ik een hockeyspeler ben, in de eerste plaats een echtgenoot en een vader. Jij bent mijn anker. De kinderen en ik hebben veel geluk met jou. Ik houd van je.
Aan mijn geweldige kinderen Zack, Victoria, Noah en Felix, ik hou zoveel van je. Nu ik de bladzijde van dit hoofdstuk van mijn leven omsla, hoop ik dat ik je heb laten zien dat alles mogelijk is. Geloof in je dromen en luister naar de stem in jezelf. Werk onvermoeibaar voor wat je opwindt en als de tijden moeilijk worden, raap jezelf op en blijf vooruitgaan. Ik ben het voorbeeld dat geweldige dingen gebeuren als je in jezelf gelooft en doet waar je van houdt. Papa zal altijd achter je staan, waar het leven je ook brengt.
Tot slot richt ik me tot de volgende generatie dromende hockeyspelers, zoals ik op 12-jarige leeftijd. Onthoud dat dromen met hard werken en doorzettingsvermogen werkelijkheid kunnen worden, boven onze verwachtingen. Wees sportief, respecteer je leeftijdsgenoten, trotseer tegenslagen en heb plezier. Op deze manier zal hockey je veel geluk brengen.
Terwijl ik deze regels schrijf, heb ik het gevoel dat ik mijn best heb gedaan en alles heb gegeven voor de ongelooflijke stad Boston en de Bruins-fans. Ik heb geen spijt, alleen dankbaarheid dat ik mijn droom heb kunnen waarmaken. Ik ben opgewonden om nu een nieuw hoofdstuk met mijn gezin te beginnen.
Eerlijk,
Patrice Bergeron-Cleary